Yokolduğundan beri arkandan konuşuyorum,
Farkındayım.. kulakların çınlıyor..
Her gece seni anıyorum klavyemde piyanist bir şair gibi..
Pelerinime bürünüp elimde bir batonla seni okşuyorum..

Düşleniyorsun gökteki kordonda, kırmızı elbisenle..
Her gece tango yapardık seninle..
Bu gece damat halayında buldum bizi..
Alkışlanıyoruz konuklar tarafından..

Sana sunduğum güller kitaplarının arasında pişik olmuş.
Duydum..
Kurumuş ve can vermiş her biri..
Değersizce..

Sana sunduğum cennet vaad olmuş hayat kadınlarına.
Şahit oldum..
Sen ağlıyorken buse oldum alnına..
Hayatımın kadını..

Sen yalnızlığınla kavga ederken,
Ben kandırdığın dostlarınla seni dertleştim.
Hiçbirinin bundan haberi yoktu.
Her isyanımın altında yatıyorsun sevdiğim..

Göklere çıkarılan günahlarım yok.
Hepsi senin ruhunda şaad oluyor.
Aşk ensene yapışmış birkaç güzel söz,
Yahut başka bir erkeğin düşlerindeki fantazisin sarı büyünle..!
İşte ben ancak böyle arkandan konuşabiliyorum..

Bu şiirimi bir sabah bir de akşam oku,
Kahveni yudumlarken bir düşün geçmişini.
Kahven bitince de geleceğini..
Gelmişini ve gidişini duydum,
vedalaşamadık..

Bi geldiğinde öptün beni bir de giderken öp,
Bi kız sevmişim vicdanı yok..
Bi beni sevene sor kalbimi bir de kendine,
Canım sevgilim; bu dünyada sensiz bir aşk zor..