yokluğunda bomboş sokaklar
ben yokluğunu böyle bilmezdim
geçmiş yıllarımda
gözlerimin yaşı aktı zamana
nefes alışımız ayarlıyken zamana
ne vardıki yüreğim böyle sevmeye
her dakikam uçup gitti
yetişemedim zamana

bu kadar fedakarlığı neden yaptım
o görmediki yaşananları
ne bir dost kaldı bende
ne kapısında serenat yapacağım sevda
şimdi
yalnızlığımı bile arar oldum
ne desem boş
giden gitti
yaşanan yaşandı
hayıflanmanın anlamı yok zamana

yine yaşıyorum suskunluk anımı
yaşamak kadar zor sana yazmak bile
öyle bir uçurum açıldıki aramızda
ancak yazarak huzur bulabiliyorum
yok benden sana kızgınlık perdesi
sadece kırgınım yaptıklarına
haksızsın diyemezsin bana
sen yaşattın bu zamanları
kapattım sana kapılarımı
attım anahtarını ateşe
yaşamakmı aşkı kalpde seninle
tövbeler olsun bir daha
sen kolayı seçtin
zor olan dayanmaktı her şeye
yaşadığın hayat senin olsun
içimdeki sevgim yeter bana
ne yapalım biz yetişemedik zamana

12-03-2009----yunus ŞEMEDİK ZAMAN ”