Bülbül havalanıp ta kanadını açardı,
Kokusuna aşina gidip güle konardı.
Feryadı figan eder,sevgiliye yanardı,
Şimdi devran değişmiş, gül uçar..!! bülbül kokar...

Ne oldu anlamadık bülbül mü gül mü yoksa,
Mutluluk dediğin şey yolunu şaşırmaksa.
Adı bende saklıda gidip ona konmak sa,,
Değer verdiğimiz" gül " gidip çöplükte açar.

Kim ne der ise desin,yaprak onun dal onun,
Bırak kokuyu alsın,burun onun,dil onun.
Baş köşede bal onun,kapıdaki yal onun,,
Bataklıktaki "Birgül "zannetmeyin mis kokar..

Elbet bir gün gelecek,bulacak belasını,,
Çöplükte eşinmenin,çekecek cezasını.
Silmeye çalışacak alnından yazısını
Bu huy onda oldukça, çöplükten de tez bıkar

TİRYAKİ boynum bükük,rengim benzim soluktur,
Sanma ki bu karanlık,sadece sana hastır.
Yalnızlık kula değil,hak talaya mahsustur,,
Taş yalnızım dese de,onuda yosun sarar...