Mutluluk ağacıma gazaplar kondu
ihanetler el koydu hayatıma
deli bir rüzgarın öfkesinde savruldum
zaman akmayan durgun bir su şimdi
şimdi kalbim hüzün hüzün sevda
sevda sevda hüzün
vefasız bir aşkın ateşinde kavruldum

hayat ki, kanayan en derin yaram benim
umarsız denizler gibi kaldım dünyanın ortasında
dalgalandım dalgalandım duruldum
martım yaralı, martımın kanadı kırık, ben umarsız
zıpkın yemiş balıklar gibi kalbimden vuruldum

kalbim ağrıyor karanlık uçurumlara düştüm
dikiş tutar mı bir daha acının açtığı yaralar?
dinler mi rüzgarlar avazı kırık sesimi göğsümü yırtıp bağırsam?
ey cellat sevda adına vur boynumu bitsin bu acı
varsın sevda yolunda şehit düşsün düşerse bu can
bir an ah edersem namerdim.

çırılçıplağım acıların insafsız kuşatmasında
her düşüşte göğsümden kan sızdım gecelere
yıllar gelip geçti,
giyemedim bi-türlü mutluluk elbiselerini üzerime
heybesi kırık düşlerle dolu
meçhul bir yolun yolcusu gibi kaldım kayıp yollarda
önüm pus,
ardım cam kırıkları
sağım, solum namert dolu...
dayamış bir kez gırtlağıma hançerini hayat

güneşim tutuldu
akrep düştü gecelerime
yaralı kaldı kırgınlığım vurgun yemiş bir şiir dizesinde
kan sızıyor kalbime şimdi her iç çekişte
ey hayat yeter dokunduğun içimin ağıtlarına
acılı ırmaklar akıttığın gözlerimden…
ayaklarımın altına almışım saltanatını senin
nasıl olsa bir gün çekip gideceğim
sevenleri, sevmeyenleri, acıları, hüzünleri bırakarak.
varsın namertler söylesin hayatın sevda türkülerini
kahredersem namerdim

ey hayat
yarınlara hızlı adımlarla koşarken
düştüm
yırtıldı kalbim
ihanetin hançeri saplanmadan kalbime
var, sevda adına vur boynumu
bağışlamasın beni hiç bir hatıra
korkarsam namerdim

varsın kahır rüzgarları essin üzerime
sel bassın yataklarımı
katletsin umutlarımı bir bir
varsın susuşum kendime
küsüşüm dünyaya
isyanım hayatın sancısına olsun
tek bir söz edersem namerdim...

varsın ardımda ecel
önümde gam dağları olsun
ben onurumu başımın üstünde taşıdım hep
içimdeki çocuğu aldatmadan
teslim olmadan
sarılmadan yılanlara
dimdik yaşadım namertlerin yıkamadığı mertliğimle
yok verilecek hesabım kendimden başka kimseye

kaç ihanet eskitmişim şu kısacık ömrümde, kaç acı
var daya hançerini gırtlağıma hayat
her gün bir parça kopar yüreğimden
bin parça kopar bedenimden
önünde diz çökersem namerdim