Kanayan bir yüreğim var acıtan
dikiş tutmaz yaralarım bir de
karkalkmaz dağlarım
bu yüzden başımı ellerimin arasına alıp
her gece sesizce ağlarım
kimse bilmez

Talan olmuş bir şehirde
fırtınalar, yangınlar, kahırlar arasında
kuytu bir gecein koynunda can verir ömrüm
dikiş tutmaz bir yarayla kanarım şimdi
yüreğim her sızladığında anladım ki,
hiç bir yara eskimiyor,
hiç bir yara kapanmıyor ey oğul.
hayat düştüğüm derin bir kuyu
bağırsam yorgun düşer çığlığım
haykırsam duymaz sesimi dağlar
gözlerime dolar gece
susarım öylece

Ne bir kervan gelip geçer ömrümün kıyısından
ne de bir el çekip alır beni bu kör kuyudan
beklerim, kederim baş ucumda
beklerim, yüreğim avucumda
hiç bir ağrı saklanmıyor ey Oğul
bir duman gibi gelip oturur gözlerime sis
kanarım öyle sessiz,
kimsiz,
kimsesiz

Yavrusunu yitirmiş bir ceylanım, yaralı
uçsuz bucaksız uçurumlara düştü canım
kanadıkça gözlerimde akıyor gece
hüznün saçaklarında inleyen bir rüzgar gibiyim
umarsızlığım eyvahımdır duy beni
al bu acıyı acıyan yaralarıma üfle oy oğul
yüreğimin sancısından anladım ki,
hiç bir yara eskimiyor
hiçbir yara kapanmıyor ey oğul
k
a
p
a
n
m
ı
y
o
r
hiçbir yara