1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1596
Okunma
Çok üşengeçim; hayata,
Sanata,
Sana sonata.
Bir tele basmaya yeltenemiyor
İki üç kelime bile yazamıyor insan vücudum.
Sadece oksijen tüketmeye gelmedim ben bu hayata.
Behramoğlun”un dediği gibi:
Hayat sunulmuş bir armağandır insana.
Zevk almaya çalışmalarıma bir şey demiyeceğim bu hayattan.
Üretkenliğimi sorguluyorum sadece.
Üretmeden nereye kadar insan…
Domates bile yetiştiremeyişime hayıflanıyorum.
Köylülere, çiftçilere,
Terzilere, tamirciye, imreniyorum.
İmreniyorum İlhan BERK”e,
İmreniyorum Bedri Rahmi”ye,
İmreniyorum İsmail CEM”e,
Ve de Can YÜCEL”e
Ömrünün son deminde
Hatta öleceklerini bile bile
Çalışma azimlerine, imreniyorum.
Ve saygıyla eğiliyorum.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz