3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1288
Okunma
Beni sözden âzâd et ey yaralı güfte!
Hurûfâttan arındır dilimi.
Hadi bestele beni duaya,
Hicret yollarına savur küllerimi.
Her “es”de sen dokun göğsüme,
Ve sıyır perdelerini göğsünün, güller:
Güller;
âşk yurdunda küllenirler.
İçimde göçebe düşler,
Yaşamakta göçer!
ve kuşlarda.
ve insanlar.
Telveye zikrettiğim aşk rağmına,
Bir tutam acı içer misin ey! ellerimden?
Hangi yalnızlığı göze aldın,
Dilinden süzülmeden nikotinler?
Yaralarımdan tanı önce beni,
Ve gölge sıyrılırken tenden.
Filbâhârlar aralarken dudaklarını,
Gecenin kalbinden sök beni.
Kırık mürekkepleri ayart
Bi-bâht nağmelerin kuytularından.
Hüzn-engiz bâhtım,
Hüzne perde çektim
Âh! Perdedârım.
( Rehgüzâr | Halime Ezel Şenol )
5.0
100% (5)
Cevap Yaz