Siz ey huzur bozanlar! Siz de nerden çıktınız?
Gâyeniz Roma gibi burayı da yakmak mı?
Söyleyin kaç şâirin çanına ot tıktınız?
Amaç ortamı gerip sonra seyre bakmak mı?
Bu kaleyi yıkmaya çok fırsat kolladılar
Yoksa sizi buraya ajan mı yolladılar?

Şu âna kadar bana biriniz bulaşmadı
Lâkin bir kaç dostumu şiirden bezdirdiniz
Belki taş gönderdi de adrese ulaşmadı
Geminizi hep yanlış sularda gezdirdiniz
Üç beş tuğla kırmakla koca bir bina çökmez
Boşuna uğraşmayın bu oyun bize sökmez!

Bu güzîde sayfalar elbet herkese açık
Yeter ki gül’ce gelsin, olmasın kara çalı
Farketmez yazdıkları olsa da uçuk kaçık
Amma lâkin sanmasın bu defter kendi malı
Özü sözü bir olsun, yapmacıklık kokmasın
Yılan gibi yanaşıp akrep gibi sokmasın

Ve şu unutulmasın:

Bu defterin özünde sevgi ve dostluk yatar
O bir deniz gibidir çöpü dışarı atar

.