gençliğim geçti gitti bir hayale
gerçekleri satmakla
ve sonunda aklımı başıma devşireyim dedim ve durdum
düşündüm ve ömrüme baktım
ömrümün yol kavşağındayım
zorunlu seçim zamanı
nasıl devam edecek bu ömür

pes edip kaçacakmıydın sende yüreğim
rezilliklere ve rezillere karşı
rezilce şu yaşama mücadelesinden
senide mi korkuttu bu ihanetler
yoksa boyunmu eğdin yaşamak uğruna
yaşamdaki ihanetlere
kabuğunamı çekileceksin söyle , şimdi bana ey beynim
herzaman düşüncesizliğimden yakınan
ey! ömrüm, nerden söyle şimdi
nerden gider bu yol hayellerime
umutlarım hangi virajda savruldu hayattan
nasıl bulurum geri ,
haydi söyle ,
hangi kar tanesinin üstüne döktüğüm
hüzünlü gözyaşlarımda
ve yüreğimde kanayan yaraların
neresinde aşkın gerçekliği,
nerde kaldı söyle
geçmişden huzur duyacağım dünler bugünler
ve nerdedir umutlarımın yeşerdiğini göreceğim yarınlar

bugünün anlamsızlığıyla mı gömmeli bugünü
yoksa yinemi yarınlara bırakmalı yarınlarımı
eski dostların değiştiğini kabul edebilmeyi
hayallerin yaşayabilmek adına satıldığı şu dünyayı
nasıl anlayayım söyle

sorduğum sorulara cevap veremeyen
şu aklımı neyleyeyim söyle
bunca yıl yaşayıpta yaşamaktan birşey anlamamak
nasıl birşey söyle bana
ve ömrümün bu son kavşağında
ömrüm boyunca yanmayan
bu yeşil ışık nerdedir şimdi
hangi yön işareti doğrudur , nerden ?
nerden gider hayallerime bu yol söyle ,
söyle bana nerden ?
ve anlamsız bir okyanus boşluğunun hangi yönünden ?
ve nasıl bulunur burda yön
pusulası hiçbirşeyi algılamayan beynim olan
şu yaşamımın ve yaşamanın
son kavşağında ?



şahin kekeç
istanbul bahçelievler
2005