Bir seyahat bu, gidiyorum tek başıma,
Hatırlamam nerede bindiğimi bu araca,
İtiraz etmem yazılmış alnıma,
Rotası bilinmeyen koordinatlarına...

Bir yolculuk ki kaçarcasına,
Kovalayanını ararcasına,
Aradığını sanki bulurcasına,
Bir ömür mutlu yaşarcasına...

Fezada mıyım, her yer karanlık,
Boynumda yıldızlardan parlak bir gerdanlık,
Boşluktayım hissetmiyorum ağırlık,
Bir sessizlik ki sanırım sonsuz sağırlık...

Sınırsız bir okyanus, kıyılar kayıp,
Bir umman dibi yok sadece karanlık,
Ayrılmışım sanki tüm gemileri yakıp,
Bir denizciyim... dümensiz ve pusulası kırık...

Kimim ben, kimin bu bakışlar, alık...
Şifreleri okuyamıyorum nedense hep bulanık,
Bedenim benim değil kiralık,
Uçamam ki, tüm kanatları kırık...

Bir uçurtmayım, ne yaptıysa kalkamayan,
Rüzgarı alsa da döne döne yerlere çarpan,
İpin ucunu göremeyip umutsuzca göklere bakan,
Çıtaları yosun tutmuş bir şarlatan...

Bırakın beni bu acı yolculukta,
Kimseler aramasın, hiç göndermeyin boşuna,
Acıları taşıyacağım bir başıma,
Hedefe varacağım, yazılmış alnıma nasıl olsa...

20 Haziran 2011

sevgili dostum Ahmet Sürücü’den çağrışımlarımla...