Merhaba.Bu şiir gerçek üzerine yazılmıştır.Aslında daha çok yaza bilirdim şiiri ama kalbim acı veriyor eski anlarımı hatırladıkca.Şimdi belki siz düşüne bilirsiniz ki, yaşın küçük daha sevemezsin, büyüyünce seversin.Hayır! Ben bununla razı değilim.Sevmeyin yaşı yokdur.Her ne ise bu şiir adından anlaşıldığı gibi, benim bütün acılarım,sevinclerin 2 yıl bundan önce başladı.Hatırlatıyım sevdiyim kızın ismi Nigar.Kendisi Baküde yaşıyor.Hem onun bana akrabalığı da var.Onu ilk defa yaz aylarında dağa tatile gitdiyimiz zaman görmüştüm ve tanışmışdım.Bende o zaman bir az utangacdım bir az.Kızın kendisi gelip benden bir şey sormasıyla her şey başlamış oldu.Bir az sohbet falan ede-ede artık bir-birimize ısınmaya başladık.Nigar başladı bana iltifatlar falan etmeye ve kalbimde yavaş-yavaş elden gidiyordu.Bir gün kalbimin çalındığını ögrendim, evet AŞIK olmuştum ona.Nigar da benden 2 yaş büyükdü.Onunla 6 gün böyle geçirdik ve bende kalbimi bu kısa sürede ona kaptırmıştım.Bilmiyordum ne yapayım acaba ona açıklayayımmı diye sorular dolanıyordu aklımda.Her geçen gün onu bana daha da yakınlaşdırıyordu.Onunla beraber olduğum zamanlarda benim hep bir düşmanım vardı, o da zamandı.Hep istiyordum ki, zaman geçmesin onunla daha uzun süre kalayım.Onunla biz hep (tatlı) kavgalar eder, küsüb barışardık.bir gün ben artık ona yüreyimi açmaga karar verdim, ama korkuyordum.Ya beni redd ederse, ya bir daha benimle konuşmazsa.Tamamile sırımsıklak aşık olmuşdum.Delirecek gibiydim onsuz her saniyede.Ama bir gün benim için en acılı gün gelib çatmışdı.Ayrılık vakti idi.Ayrılık gününden bir gün önce ki gece de sabahlara kadar ağladım, artık kalbim dayanmıyordum.Hep şu sözleri söylerdim: Lanet olsun, seni gördüyüm güne, tanrım yardim et bana, onsuz dayanamam.Ama ne çare.Artık ayrılma zamanıydı.Kendimi zor tutuyordum.Ve bir den bilemedim olayın şokundan mıdır nedir, aşkımı ağacın yanına çekib onun kulağına şu sözleri söyledim: Gidersen, öleceğim!
Nigar ne cevap vereceyine şaşırdı.Ve elimi üzerinden çekib kaçmaya başladım.Sanırım anlamışdı ona aşık olduğumu.Ona elveda demeye cesaret edemedim ve kız gitdi arabayla kendi evine.Tamamen şokdaydım, ne yapayım diye hep kendime sorular veriyordum.Aklıma bir şey gelmişdi.Cep telefonumu götürüp ona mesaj yazmaya başladım.Hatırlıyorum sanırım şu sözleri yazmışdıç mesajda:
Hayatım seni gördükden sonra, deyişdi döndü,
Bu kalbim sevgi ister,mecnun tek saralıb öldüm.
evet bu sözleri şiirime koydum. benim için bunun hem acı ve hem güzel anısı vardır.
Mesajdan sonra Nigar bana cevap olarak diyordu ki, Ulvi beni unut, ben seni arkadaş olarak görüyorum, beni üzme lütfen.Eğer sen üzülürsen ben de üzülürüm.Bu mesajdan sonra kendime gelemedim bir süre.Ama bunun böyle olmayacağını anlayıp kendime söz verdim.Ayakda duracağım, hiç kimse için göz yaşı dökmeyeceğim ve unudacağım Nigarı.İlk dediyimi yapdım ama sonrakileri yapamadım.Nigarın gözleri hep aklıma geliyordu ve onu unutabilmek imkansızdı.... Günler geçiyor ve benim içimdeki acı giderek daha da büyüyordu.Derslerimi,okulumu aksatmaya başlamışdım.Bir tarafdan ailem bir tarafdan kalbim beni acıdıyordu.Ölmek için hep Allaha yalvarıyordum.Ama ne acım diniyordu ne de ki. öle biliyordum.Belki onunla 2 ay falan konuşamadık.
Hikayenin devamı sonraki şiirlerimde olacak....
Bunun hepsi gerçekdir, sevdiyimin resmide var bende...
Okudugunuz için teşekkürler