Gecenin bir yarısındayız, herkesin uykusu geldi,
Ben hala ayaktayım, başkaları yatağına çekildi,
Uykumun hangi saatte geleceğini bilemiyorum,
Şimdilik kanallar arasında öylesine dolaşıyorum...

Çamaşır da koydum, makine durmadan dönüyor,
Hiç olmazsa başım yerinde duruyor, o dönmüyor,
Gerçi o da olur, akla gelen başa da gelirmiş derler,
Neyse ki aklım iyi, aklıma gelenler başıma gelmiyor...

Bir türkü tutturdu yüreğim, alçak perdeden o da,
Sadece kendisi duyuyor, ben de duyamıyorum, oysa,
Canı sıkılan biri de olabilirim ama neyse ki sıkılmıyor,
Kendi halinde biriyim, gece ve gündüz böyle sürüyor...

Sanırım şarkıcı da olabilirdim ama sesim iyi değildir,
Belki sazlardan çıkardı beklediğim, onların sesi iyidir,
Her durumda geldik ve gidiyoruz, hangi kapıda iyilik,
Hangisinde beklenen var, hangi köşededir sessizlik...?

Gecenin bir yarısında ezan sesi gökyüzüne yükseliyor,
Ben onu dinlerken o tabiatın her yerine dağılıp gidiyor,
Ezan bir çağırandır, hatırlatandır, sonrasında da yine,
Bir sonraki buluşma adına kaybolup sonra dönüp gelendir...

Sessizlikte fayda vardır, ben de köşeme çekileyim. usulca,
Çağıran olursa gelirim, kulağım açıktır, o hep teyakkuzda,
Bir sonraki ezanla namazla buluşmak üzere ve aynı zamanda,
Bir sonraki buluşmaya, hem herkesin ve hem de kendi adıma...