"Yol kenarında biriktirilen tozlar gibi savruldum.
Ve herşeye rağmen hala yaşamaktayım." /Kaybolmuşluk. ‎


-Sözler sağanak sağanak akar
bu hayat menzilinde
yürekten öteye.
Ki mutluluk haram kokar
bazen yerden göğe.-


Nerelerde kalındı bilinmeden yokluk,
Ateş çöktü yeryüzüne derken gözkapakları, sustu konuşmadı,
Sevdi veya sevemedi derken dudakları,
Ayaklarında bir gidiş sözcüğü saklıydı oysa,
Bıraktıkları üzerine ağır yük gibi dile gelmişken,
Gitmeler kadere yazıldıysa hani, -zorunluydu.



Tüm gözyaşları anısına serzenişler çarpıyordu yürekte,
Bir adamın sesi öylesine esmişken kulağına ,
Sağanak yağmurlar öldürüyordu ,
Öldü dedirtmiyordu ya hani, sadece öldürüyor öldürüyordu,
Sonu gelmiyordu böylesine ölüşlerin,
Buram buram kokuyordu esen rüzgar çepeçevre.
Sarsılıyordu var ile yok arasındaki herşey.

// Nerede kalmıştık ’biz’ dostlarım?


Yol kenarlarında kalmış bir gençlik vururken,
Ellerde şimdi toprağa sarılmış bir ruh birikintisi.
Bir beyaz bayrak altında kurtar çağrıları,
Ve şimdi biz neredeyiz,kiminleyiz derken,

-Haram kokuyordu mutluluk.



Seda Karakaşoğlu.