3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
928
Okunma
Koltuklarına rastgele oturmuyor sevenler
Loş müziğin parlak esleri yön veriyor adımlarına,
John Williams’ın her okşamasında gitarı,
Bir kez daha kırıyor zincirlerini eller
Bir aşk bağırıyor kadının dudaklarında,
Ve delirmiş nameler saplıyor en olmadık köşelere,
Kalabalık bir adamın hazin konçertosu
Konfeti döktürüyor hüzünlerin üstüne...
Çoşkunun şovalyesi vals yapıyor sahnede,
Kırgınlıkları tekrar tekrar kırıyor trompetçi
Aşk fısıltıları gizleniyor kırmızı perdenin kıvrımlarına
Ve bir keman tınısıyla; uykuya dalıyor öfke..
"2002" balkon
5.0
100% (2)
Cevap Yaz