8
Yorum
1
Beğeni
4,7
Puan
1427
Okunma
Çarmıha gerilmiş ruhum,
ötelesem başımı kopacak kadar güçsüzüm,
berilerde salyalı sümüklü aşk kadınları,bilirim
şaşkınları ve taşkınları edebin
mabedin derin ve hazin ziyafetinde kokuları
sol elimin ayasında görmeyen gözümün iniltisi
perdesiz çıplaklıkların örtülü masumiyeti
ve adamın biri,
çarmıhtan çalıyor yüreğimi,
içimde hiç duyulmamış feryatlarım ölüyor
gülüşüyor günahlarım bahçemde
çehremde sevaplarımın yalnızlıkları çınlıyor
edepsiz kahkahalarım ayakucuma düşüyor
başucuma gelip oturuyor haram mutluluklar
en çok çarmıhta huzur buluyor ruhum
ve en çok çarmıhta üşüyor...
2010 "an"
5.0
71% (5)
4.0
29% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz