0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1206
Okunma
Malı mülkü canı, evlad ü iyali,
Eşkiyaya kurban ederdi ahali.
"Celâlîlik" dendi yapılan her zulme,
"Eşkiyalık" ismi, dilde kaldı tali.
Birisi geberse yenisi gelirdi,
Sanki yerden biten pıtraklar misali.
Sap saman karışır, asayiş biterdi,
Fokurdar kaynardı, tüm Devlet-i Alî
Elinde silahla çıkardı dağlara,
Herbirinin ortak adıydı "celâlî"
Yavuz Selim Han’ın devrinde türedi,
Nesillere ünvan salmaktı hayali.
Her mazlumdan bir ah da O’na giderdi,
Her parmak gösterdi Bozok’lu Celâl’i.
E.Şama
5.0
100% (1)
