Bugün yine Güneş’e seslendim:
-Ey Güneş!
Sen Dünya’nın her tarafını aydınlatansın
Ne olur sevdiğini bir hiç uğruna bırakıp gidenlerin
Olduğu yeri aydınlatma!
Hayat onlara karanlık kalsın...
Işığından mahrum et onları!
Göremesinler çiçeği, ağacı, toprağı
Çünkü dokundukları çiçeği soldurur;
Ağacı kökünden söker;
Toprağı da zehirlerler,
Sevdiklerine yaptıkları gibi...
Onlar dokundukları herşeyi harabederler
Sonra da hiçbir şey olmamış gibi
Arkalarına bile bakmadan çekip giderler.
Onların hayat felsefesi bu çünkü
Sadece yıkmak ve yakmak için yaşarlar...
Ey Güneş! Onların olduğu yere bakma sakın!
Kör olsunlar, göremesinler onlar
Yalancılığı,sahtekarlığı,kötülüğü ve şerefsizliği...
Yoksa harap ederler
Yüreğinde sevgiden başka hiçbir şeyi
Olmayanı...

zazakral12
03.12.2010
11.28