Nazlı, nazlı çağlıyor’ da bir pınar,
Gelen içer, giden içer suyundan,
Başucunda, ona hayran bir çınar,
Sesler çıkar yel esince dalından.

Gövdesi var, bir göresin çınarın,
Baş tacıdır, kıvrım, kıvrım yolların,
Hem ağacı, hem süsüdür dağların,
Çok serindir, huzur veren gölgesi.

Osmanlının simgesidir, çınarlar,
Çok olurdur, kök dibinde, pınarlar,
Geçen yolcu, yorgun düşer uyurlar,
Gölgen olsun, sen de uyu dibinde.

Kök salardır, sular çıkan toprağa,
Sağlam olur, sap yaparsan nacağa,
Çivi geçmez, vursan çaksan saplığa,
Dağ başında, baş tacıdır ormanın.

Ömrü uzun olur, onun yaşarken,
Şarkı söyler rüzgâr, dalda eserken,
Hazan gelsin, sarı yaprak düşerken,
Çok yakışır her bir yaprak çınara.

Bol olurdur, sular akan derede,
Dallar sarkar, dağlar aşan derede,
Fışkın olur, boydan büyük selede,
Yuva yapar, bülbül bile çınarda.

Yola çıktım, ortasında yoruldum,
Çınar gördüm, gölgesine kuruldum,
Yemek yedim, tam dibinde uyudum,
Melhem oldu, yorgunluğa gölgesi.

Sular akan, ırmak boyu taşlıktır,
Çınar benim, en sevdiğim ağaçtır,
Nerde görsem, onun yeri sulaktır,
Kral derler, ormandaki çınara.



A.Yüksel Şanlı er
13 Haziran 2011-06-13
Antalya.
imza