(Önce kendi nefsime)

Şu kısacık ömründe, çeşit- çeşit hale düştü
İçindeki çocuğu, ATAMADI bir türlü
Her âşık oluşunda, yandı- yandı tutuştu
Nadim sözün andını, TUTAMADI bir türlü.

Karacoğlan misali, her güzele vuruldu
Nerde dergâh gördüyse, başköşeye kuruldu
Banazlı Pir Sultan’la, yargılandı, soruldu
Söz ağızdan çıkmışsa, YUTAMADI bir türlü.

İyi hali dışlandı, kötüleri yuhlandı
Acınacak durumu, göstermelik vahlandı
Nefis denen şerefsiz, kişnedikçe şahlandı
İçindeki Şeytan’ı, ATAMADI bir türlü.

Güzellikler demeti, sunulmuşken hediye
Sırtını hep yasladı, ya ağaya, ya beye
Garibe umut verip, yarın doğarım diye
Güneş gibi gülerek, BATAMADI bir türlü.

Kim haklı, kimler haksız, kendi kendine sordu
Yaptığını inkârla, yeminler edip durdu
Gördüğü şer rüyayı, hayırdır diye yordu
Gerçeğin gölgesinde, YATAMADI bir türlü.

Yahu Necati dedim, kendine gel ne olur
Eden biçer ektiğini, hak eden mutlak bulur
Sel gider yatağında, yalçın kayalar kalır
Şu yalancı dünyayı, SATAMADI bir türlü.

13.06.2011
Necati OCAKCI