Gözlerin, (-m)
Neleri sakladığı bilinmez
Hiç bir şey böylesi örtmez bir daha ardındakileri.
Barınanlarını.
Gece bile..
Sessizliğe gömmez böyle.
Sessizliğinin içinde.
Ve yeryüzüne tepeden bakan koca gözlerin
Neleri gördüğü…
Sensizliğin(m)de derin anlamlarımın.
Bilinmez.
...
Yine neyse!

………..

Ve öyle yakışırdı ki
Başkalarının aşklarına bakarak taklit edişleri kimilerinin
Kimilerine.
En azından var sanırdık!
Ve şiir; kimilerinden kimilerine…
Kimlerden.
Kim.
Muhabbeti uzun sır kişiliklerin.
Yakamozlar ya da ay ışığını anlatan şiirler,
Yok;
‘yazmicam’ aslında bu gece.
Bu gece her yer toz.
Bağırasım geliyor bazen ‘öldürün beni’
Katıl, hadi sende bu oyunu boz.
Eriyorum karanlığında,
Çok kişilik yalnızlık dehlizlerinde
Ve ben büyüyorum bazen,
Ve istemiyorum, büyümek bu değil!
Büyümek demek belki elli yaşından sonra bile.
Ama illa ki yürek ağırlaşır
Büyümek yaş değil..

Ve yaş değil bu akan gözümden
Yer çekimine inat yükselen
Değeri yok yükseklerin
Değerlim..
Ve ben değemedim
Yani erişemedim zamanlarına
Hayal geleceklere, ışıktan, duvarsız şehirlere.
Kaldım belki zamansızlıklarda, boşluklarında.
İsyan etmek aykırı değil asilere
Bilakis yakışır kimilerine.
Yeter ki değsin tam bam tellerine,
Kimilerinin.
Kimilerinden..
Geçtim yine senden, gidiyorum
Kendi bilinmezliğimde.

...........

Biriktirdim çöp torbalarına
Bekletiyorum şimdilik
Biriktirdim;
Şiir adına yazılası ne varsa
Arka kapaklarına kitaplarımın
Kelimelerimi.
Ve sevdalar ki hiçtir ayağa düştüklerinde…

……..

Belki de bir çocuk gibi omuz silkiyorum hayata.
Bakamıyorum.
Acımasızlığına, doğrularına..
Ya da yazılamamış yarım şiirlerin devamlarına…
...
..
.
Yürek kaldırmıyor...
..ve katılmıyor, kimden gelip kimilerine gidenlerin düzenlerine.
ayak uyduramıyor.




hüzün perisi

29-30ağustos_’07_yarınıyineesirviran,duvarsızhapisşehirlerdeyürek_