0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1025
Okunma
Ben dudaklarınla buluşmayı bekleyen bir rujdum,
Sen dudakların çatladı ama ruj sürmedin
Ben yağmur olup damla damla
Saçlarına düşmek istedim
Sen hep kırmızı bir şemsiye açtın
Şemsiye kırmızıydı,aşka ihtimal vardı
Fakat sonra hiç yağmur yağmadı
Ben gözleinde akmayı bekleyen bi gözyaşıydım
Sen hiç ağlamadın
Ben dudaklarına değen sigaraydım
İçine çektiğin dumanındım
Sonra sen sigarayı bıraktın
İzmariti yere attın.ben orda kaldım
İkimizde de ortak bir ’sen’ vardı
Ben seni seviyordum
Sen kendini...