Müebbet yemiş bir mahkumun arkadaşından gardiyana şiir

ZALİM GARDİYAN

Gardiyan yanıma gel demişti
Kelepçeyi eline takıvermişti
Bir yumrukla yere sermişti
Ağzı burnu kan içindeydi ve gözleri dolu

Bedeni yerde gözleri bendeydi
Çok perişen bir haldeydi
Belli ki yüreği çok dertteydi
Bakışları yüreğiydi gardiyan

Dağ gibi adamı yıktın be gardiyan
Hayatını zindan edip gittin gardiyan

Doğruldu bi an kalktı yerden
Boynunu büktü yüzündeki kanı silerken
Dayadı sırtını duvara selam verirken
Kapatıyordu gözlerini konuşurken

Yarimin teninde ter oldular
Kirli kirli akıp durdular
Üç beş kişiydiler kansızlar
Dedi ve ağladı gel gör gardiyan

Dayanacaksa akan gözyaşlara yüreğin dayansın gardiyan
Benim parçalandı yüreğim dayanamıyorum gardiyan


Silmeden gözyaşını devam etti
Yarimin cansız bedenini gördüm dedi
Canına can istedim ve aldım dedi
Dedi ve eğdi başını yere gardiyan

Dağ gibi adamı yıktılar be gardiyan
Hayatını zindan edip gittiler gardiyan

YAZAN : YUSUF BİTİM
TARİH : 10.06.2011
SAAT : 21:25