dudağıma bulaştırdığın ihanet izlerini,
ölümlerin gizli sessizliğiyle gösterdin bana.
ben unuttum papatyaları.
çiçekler doğmuyor artık gün batımlarında.
ağlayışlarım yükselmiyor sabah ezanlarında.
ben unuttum...
ben unuttum bu kez yağmurun rengini..
sevdiğimiz şarkıların,
o paslı nakaratlarını.
uçurtmaları, mutlulukları...
gülüşmeleri bir odanın kirli duvarlarında...
şiirleri...
unuttum hepsini...
herşeyi sildim seni sildiğim gibi...
özlemeyi unuttum...
tranlerin o bağırışları çınlamıyor artık kulaklarımda.
ben unuttum..
kendimi bildim bileli,
unutmakla geçti sanki hayaytım.
şiirler gibi yalnız,
kazalar gibi öylece masum..
ve susuzluğum gibi seni,
seni,
unuttuğum gibi unuttum.

ben bir yoldayım şimdi.
nerde olduğumu,
ne olacağımı unuttum.
gözlerin herşeyi unutturdu bana.
ben seni sevdiğimi unuttum.
rüyalarımda beklemeyi unuttum seni
ben senin herşeyini unuttum.

hayır yalan söylüyorum...
sende biliyorsun ki,
ben aslında unutmak istediğim için unutamadım seni.
her unutmak aklıma geldiğinde,
seni unutamadığım canlandı gözlerimde.
evet....
yalan söylüyorum....
görüyorsun ben unutamadım aslında seni.
yalandan kim ölmüş ki?
ben seni unutmadım....