Şiir olsun diye cümlelerinin kamburu çıktı
Mürekebi bayat kalemi ise eline yapıştı
Terledi anlı loş ışıkta
Vicdanı çatladı tetikte olmak lazım

Bu meydanda külhan ateşi yakmakla
Yiğit gömleği sırtından yanmaz
Gündüz tespih gece kuzu cevir
Sahte dostluklara ibadeti
Kimseyi taşımadı cennete


Yozla yaşamak zordur
Kin türküleri söyler içi dert dolu
Tek bir umutla kalır döllenmemiş ışıkta
Karanlıklara ilikler düğmesini
Şahlanıp ileri sahile atılan dalgalar gibi
Geldiği gibi giderlerde

Sevgiye kurmuş barikat
Avuntusu debelenir düz beyin merkezinde
Yazar hem de nasıl yazar
Aşınır şiirin damakları
Mısraları panik atakta

sordum ki
Midilli duygularda çaresiz şair kimliği
Koskoca âlemde varlığı nasılda gizli
Vuslata uçtu gitti
bir daha görünmedi

Bende billirim gül dikensiz olmaz
Yağmurun yırtınsa bağrı, tutan el koparır
Ölüler konuşamaz
Kâinat kendine bülbül olsa da
Nefreti kurşun gibi düşmüş yüreğine
Pes, vallahi pes
bu adama.........................

Tablo: Nuri can arkadaşımın ......emeğine saglık