Sen yok gen bilesin
Demir parmaklıklar arasında kalbim
Tutamadı telefonu ellerim
Sen rahat ol canımın içi
Yıllar geçsede seni, seni beklerim
Sen yok gen bilesin
Dudaklarım son öpücüğün ıslaklığında
Dilim o an almış olduğu tadında
ellerin geziniyor yanaklarımda
Sen rahat ol canımın içi
Sen yok gen bilesin
Geçmedim aynanın karşısına
Bakmadım sensiz
Engel olamadım gözyaşlarıma
Deli divane kendinden habersiz
Sen rahat ol canımın içi
Sen yok gen bilesin
Hayaller kurmadım sahillerde
Tutmadım hiçbir el köşelerde
Beklemedim güneşin batmasını
Seni beklediğim yerlerde
sen rahat ol canımın içi
Sen yok gen bilesin
Dokunmadım saçlarına
Bozulmasın diye
Kimse çare olmadı
Kanayan yarama
Sen rahat ol canımın içi
Sen yok gen bilesin
Ağaçlar benim dünyamda meyve vermedi
Matem tuttu bütün kainat
İsyanda kalbim, yüzüm gülmedi
Sen rahat ol canımın içi.
Sen yok gen bilesin
Yataklar düşman
Koltuklar mengene
Kalbim de alev, etraf da duman
Sensiz dünyada mı
Asla duramam
Sen rahat ol canımın içi

Sami Yüce 30/08/2007