Sabır dedim olmadı, hece yazmak zor işti,
Ağzına düşmek için armutlar erken pişti.

Havaların bin beşyüz, bence dinle dostunu,
Çatarsın adamına, deldirirsin postunu.

Okuyunca şaşarım, öğütler sıralanmış,
Edebi terimlerle edipler karalanmış.

Söze güvercin gibi attırıyorsun takla,
Islanmıyor ağzında ne ot ne kuru bakla.

Biraz menfaat için söğüt gibi eğilme,
Yalancı hecelerle çamurlarda boğulma.

Buralarda doldurma dibi delik testini,
Seni bilenler anlar dürüstlüğe kastını.

Haddini bil de coşma, kalem sana kul değil,
Şiir senin olsa da yazan senin el değil.

Herkes tanıyor seni, yutturamaz yutarsın,
Havalara girerek bol keseden atarsın.

Kova kova su döksen sulanmaz susuz kuyu,
Uyanık geçinirken bırakmazsın uykuyu.

Bu kafayla çok sürmez, köpük gibi bitersin,
Kendini sultan sanıp çöplüklerde yatarsın.

Tanımayan inanır, ödünç yorumla kutlar,
Çömezlikten bir anda usta kaleme atlar.

Cehaleti bırakıp arif olmak gerekir,
Kalemimi çaldıkça dökülüyor nice kir.

Çok konuşma, akıl koy, boş teneke başına,
Bir gün çıkar birisi, zehir katar aşına.

Yıldız TOKSÖZ


TEŞEKKÜR EDERİM


Hissesine düşeni, her kim ise almıştır.
Kısa kesip gazeli, sukunete dalmıştır.

Çetin KILINÇARSLAN


Haddini bilmez isen, bildirir sana zaman.
Kendine gel erkenden, yok olup olma yalan.

SOFUOĞLU