YİBO’nun masum yüzlü çocuğu!
Sevgiyle başını okşayacak,
Şefkatli bir el mi arıyorsun?
Gözlerin mavi nazar boncuğu,
Hasretlik mi büker boynunu,
Niçin dalgın duruyorsun?

Bölünmüş ailenin kopan çiçeği!
En şakrak zamanıdır yaşıtlarının.
Gün be gün sararıp soluyorsun;
Hayatın gam yüklü örneği!
Neyin hayalini kuruyorsun?
Hep içine atıp susuyorsun.

Söyle aç mısın, susuz musun?
Yoksa harçlığın mı tükendi?
Hayır, der gibi başını sallıyorsun.
Uykun mu aralandı, uykusuz musun?
Belli ki, bunlardan değil burukluğun;
Tenhalarda gözyaşını siliyorsun.

İçini dök, annen-baban olayım;
Sıcak sevgime biraz bilgi katayım.
Artık tebessüm et, ne duruyorsun?
Sevincinle biraz huzur bulayım.
Pansiyonun uğur böceği!
Bir sevenin var görüyorsun.

06/06/2011
Muhittin Alaca


Yatılı İlköğretim Okulun’a yapmış olduğum ziyarette, müdür arkadaş, burada kalan çocukların çoğu bölünmüş aile çocukları ve her birinin ayrı bir aile dramı var demişti. Bu şiiri, Sevgiye muhtaç çocuklara armağan ediyorum.