Bir kitap da okumuştum;

‘şekil kazanamamış korkular, duygu haline bile dönüşememiş sezgiler, kimliği açıkça tarif edilememiş bir güce duyulan anlatılmaz bağlılıklar, sevilen ama açıkça sahiplenilemeyen hayaletler gibi dolaşırlar’ diyordu.

Ne kadar da benziyor içler de yaşadığımız hislerin doymazlığına diye geçirdim içimden. Ne kadar andırıyordu aymaz çelişkilerini insanlığın. ‘sevilen ama açıkça sahiplenilemeyen hayaletler’ !!! sanki aradığı cümleyi bulmuştu insanlık. İşte bu! Bağlılıklar, bağımlılıklarını ve onları istemsiz bir şekilde kabullenen ruhlar.

Kaçışlar… Hem müptela olup hem de değilmiş gibi kendini soyutlamalar. İzlere basmadan yürüme çabaları. Dereden geçerken, özenle taşlardan sekerek karşıdaki esrarengiz ormana varma telaşı… Tüm bunlar olurkende etrafında kırıp döktüğü insanlar yığını.

İçinde esen fırtınaların bedeli hep karşısından çıkarma yetisi ile birlikte hata üstüne hata yapma. Vicdandan uzak hem de acımasızca, düşüncesizce yapılan kendine ve inandıklarına ters düşme gayretleri.

Oysaki bir besmele ile başlayan adıma hak rızasına yürüme sevdası eklense yetecek...

Kalemine yüreğine sağlık hocam saygımla.