Tüm şehrin kokusunu içime çekip,
Gezdim sensiz sokaklarında bugün...
Köşedeki bakkala gidip senin sigarandan istedim,
Manavın çırağı seni sordu:’Çilek almican mı abla ona’ derken..
Gazetedeki ilk haber senin tutuğun takımla ilgili,
Çiçekci kadın hep bana aldığın papatyalardan uzattı elime,
_Al ablam, bu sefer benden olsun.derken acıma vardı yüzünde...
Offff...içim daraldı hep sen! Heryerde sen!
Oysaki zorla unutmuştum seni!
En iyisi eve dönmek, hemde koşar adımlarla.
Ayağıma ilişti gözlerim; spor ayakkabılarıma,
Son doğum günümde getirmiştin İzmir’den...
OOOhhh...evimdeyim...Geçti gitti...
Televizyonu açtım, senin en sevdiğin reklam:
Hani çikolatayı yalap şap yiyen çocuğun olduğu,
Her seferinde ıslak bir havlu ile silmek istediğin...
Kanal değiştirdim alelacele , kahretsin!
Birlikte izlediğimiz Western filmi;
Milyon kez yayınladılar be!
Yok olmayacak böyle,
sıcacık bir duş alıp uyumalı,
sarılmalı senin sarı bornozuna,
Yastığın koklanmalı...
Aman be zorla unutmuştum seni...
İnsanın bu kadar da üzerine gelinmez ki!
Hani demiştim ya sana ’SENSİZ NEFES ALAMAM’
Alırmışım, yaşarmışım!
Buna nefes almak, yaşamak denirse!
GİT (ME) YAŞAYA(MAM)BİLİRİM! sensiz....
Hicran HANZADE