İçimi aydınlatan şifâlı, tatlı bir söz
Tertemiz yüreklerde mâsumca gülen yüzler
Ufkumuzda belirir kalbi delen bir çift göz
Fotoğraflar çekiyor sevgiyle atan kalpler

Âb-ı hayâtı olan şu iksirli temiz su
Ölümsüzlük anlatır hayatın son sorusu
Gönülleri kaplıyor âciz benlik duygusu
Çok şeyler anlatıyor manalı bakan gözler

Kuruyan şu yapraklar ağaca sanki sürgün
Hazan dolu baharlar çektiriyor hep hüzün
Gem vurulan hasretler yardan ayrılmış üzgün
Hayâta sarılarak tutunan güçlü eller

Tenimizi yakıyor şu keskin soğuk ayaz
Batınca dikenleri acı duyarız biraz
Kıpkızıl güller gibi açınca dalda kiraz
Rüzgârların önünde savrulur solgun düşler

Gecelerin gözüne hayalleri giydirdim
Şu kopan fırtınayı sessiz sakin dinledim
Gözümden akan yaşı cânânından gizledim
Tutuşan sevdâları söylüyor tatlı sesler

Sözlerimiz değil de gözlerimiz konuşsun
Seherdeki duâyı gelip bülbül okusun
Kalbimize ışıklar yeniden gelip doğsun
Dostluğun bayrağını çeksin şanlı neferler

Islanan şu yollara düşer cılız ışıklar
Duâları okuyor susuz çatlak dudaklar
Sevdâ yüklü kalplere yağar mı ki yağmurlar
Günümüzü doldursun kurduğumuz hayaller.

15.05.2004