………………………………………………………………………………………………………………..
KARINCA
Misale bak al hisseden vaz geçme
Bir böcektir dağlar söker karınca
Ne cazip iş görür her işten seçme
Mehengi meydana döker karınca

Haznesine erzakını bol yığar
Eseri en meşhur esere değer
Suya köprü kurar kendini boğar
Yaşamak azmine bakar karınca

Yolu var yolsuza yol tarif eder
Hakkında denilen varmış nider
Yeri karıştırır taşılan dider
Tarla sürer ekin eker karınca

Dünya kuralı söylenir namı
Neyle inşa etmiş o muhkem damı
Karanlığa ışık saçar göz camı
Ocağını erken yakar karınca

Merdan’ı punduna getirmiş yenmiş
Ne avara durmuş ne de üşenmiş
Derin düşündükçe derine inmiş
Kazdıkça derinden çıkar karınca

Zındanlarda yaşar sanki pek suçlu
Kitaplardan özlü tarihten içli
Makinadan sağlam insandan güçlü
Fabrikadır teker teker karınca

Sen seni ben beni bildiğimiz gün
Bu örnekten bir pay aldığımız gün
Ey sefil Selimi öldüğümüz gün
Kabrimize toprak çeker karınca
…………………………………
Sefil Selimi-5- (Ahmet Günbulut)
………………………..
1933-2003. Şarkışla’da doğdu. Asıl adı Ahmet Günbulut’tur. Aşıklık geleneğini yöresindeki aşıklardan öğrendi. Sivaslı Aşık Veli, Aşık Veysel, Ali İzzet gibi aşıklardan etkilendi.

Yakın köylerden Kızılcakışla’da bulunan Çoban Mehmet adlı aşığa çıraklık yaptı. Sefil Selimi mahlasını da ondan aldı.

1957’den bu yana şiir yazmaktadır. 1966 yılından başlayarak Konya Aşıklar Bayramına katıldı. Bir süre Hollanda’da yaşayan Sefil Selimi 1972’de yeniden Sivas’a döndü.

Alevi bir aileden gelmediği halde Alevi-Bektaşi geleneğinde şiirler yazdığından dolayı kendi çevresinde eleştirildiği oldu.

Sefil Selimi’nin yaşamı ve şiirlerine ilişkin Abdullah Satoğlu’nun »Yar Badesi«, (1963), İbrahim Aslanoğlu’nun »Yalınkat«, (1978), Murat Özdemir’in, »Aşık Sefil Selimi’nin Şiirleri Üzerinde Bir İnceleme« (1982), Kültür Bakanlığı’nın, »Kul Yanmasın«, (1989) ve Doğan Kaya’nın »Çobanın Can Pınarı«, (1996) ve son dönem şiirlerinin toplandığı Uğur Kaya’nın hazırladığı »Şiirleri ve Türküleriyle Aşık Sefil Selimi«, (2001) adlı kitapları yayımlandı.

Sivas’ta öldü ve Şarkışla’da toprağa verildi.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
…………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-187-)(-)(-)(

İbret alınması gereken canlı
Bir nehir misali akar karınca
Ondaki hünerler Hâk’tan ihsanlı
Hele çalışması vakar karınca

İhtiyaç ne varsa arayıp bulur
Kaytaranı yoktur tek yürek olur
En iyi fabrika sınıfta kalır
Dünyayı yuvaya çeker karınca

Ağaçtan,mertekten düverlerinden
Yolun ortasından civarlarından
Ahşap binaların duvarlarından
Betonu,taşları söker karınca

Yapmacık değildir işleri doğaç
Çok küçüktür amma sanırsın boğaç
Eğer kurumuşsa yaşlı bir ağaç
Eleyip ağacı yıkar karınca

Dedi kodu yapıp söz de getirmez
Yaz boyunca bir gün olsun oturmaz
Gereksiz şeyleri alıp götürmez
Önce bir tadına bakar karınca

Çıkarlar her türlü ağaca dala
Arkadaşlık eder çiçeğe güle
Yağmur öncesinde çıkıpta yola
Dizilirmiş teker teker karınca

Lüzumsuz karınca gider her yere
Engel de tanımaz dağ,tepe,dere
Topladığı tohumları her yere
Farkına varmadan eker karınca

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz