Yarım kalan sevdalara dair bir sızısın şimdi içimde acıyan
Gittiğinde dönülmezi oynayan beni sebepsizce acılara boğan
Hayal kırıklıklarını yüreğime şırıngalayan
Yitik sevdam karşılıksız yangınım acıyan sol yanım
Hüzün inlemeleri senden bana geriye kalan…
Biraz da sessiz haykırışlarım içimi kanatan derinliği ta sana uzanan

Kayboluşlarım oldun aydınlıktan karanlığa sokulan
Kaçışlarım oldun senden çok uzağa taşınan
Korkularım oldun sessizliğim oldun isyanım oldun
Acılarımın dergahı oldun dualarımın hıçkırığı oldun
Ama sen hiç yoktun…

Biraz cesur ol istedim biraz kahraman ol
Oysa sen hep mazeretlerin arkasına saklanan
Yola çıkmayı bile göze alamayan yorgun savaşçı olmayı seçtin
Ve beni sensizliğe seni o dört duvar arasındaki karamsar dünyana
Mahkum ettin.

Keşke görebilseydin ben sen de çoktan sen olmuştum
Üstüne örttüğün korkunun altından defalarca sıyrılıp
Defalarca yanı başına uzanmıştım
Üşüdüğün yalnızlıkta yüreğimde çıkarsız aşkımla
Sana içimdeki o kocaman devrilmez çınara gelmiştim
Ama sen arkana bile bakmadan kendi kuytuna sığındın
Ben öylece ardından gözümde biriken yaşlarla
İçimde büyüyen sensizlikle kalakaldım

neslişah ÖZTÜRK