..
yuvasız kuş’un kanadında gezerken ruhsuz edilmiş o kefensiz koyulan cesedin
ihanetçilerin fırınlarında kemiklerimi eritir olmuş yoz insanları bu memleketin
göbek bağı kesilmemiş yalnızlıklarına yüklenmeseydi özlem,hasret ile hüzünler
dil’im de o ilk şiir’in olacaktı gene de parmak uçlarımı birleştirirken resmin

biraz sır
biraz sabır
biraz da kahır
tut tutabilirsen,ol olabirsen,çek çekebilirsen belki de vardır diye sonunda bir hayır

ana-dan doğma çırıl-çıplak koysam da hislerimi anlatamaz alfabenin o yirmi dokuz harfi
kem-kùm,kan-kin,nefret,ihanet ve inkàrlarının bağrına pusu kurmuş yoz dizelerin tarifi
mal_mülk,nüfuz,sermaye ve iktidar hırsını yok edemiyor bir türlü 21.yy’da insan yakan
O
Dini Tütün
imani Eroin-den bütün
mezhebi esrar-dan-olan kökün kitapsız herifi

sensizlikten değil,artık;kendimde bulunmuyor yokluğumun öznesi ile kurallarımın tarifi

dem kurduğum dergahımda ettiğimde deme,sakın;bu ne söz...bu ne mana
sevda ateş’im den yansın yoz-a deh demiyen o insan,günün erinde yana

yetmez,az ettin deme cana...dergahım var dost elinde
àşk_ı sevdalı mana var mana...esinlen edilen sözümden
’en iyi kitap insan-dır’...àşk olsun okumasını bilene
sözü söz kılan mana-dır...kàr etmez efradiyla làf edene

sözü yaratan dostlar candir,candir...àşk olsun cana can diyene
susar,hep;yanlış anlar sahip çık desem;El’ine,Bel’ine,Dil’ine
ve...
işte.!
bundandır ki yoksul edilenler ağıt yakarlarken hep vururlar,dizine

kaç Mahlas değiştim bilir misin,Kırılsın diye Karanlığın Çerçevesi Memleketimde
Savaşırken elbette
Yazarken de

...cihanı àlem dört iklim yedi bölge,dil’inde;
keràmet var,dost gönüllülerin her dizesinde;
almasını bilene feyz,bilmeyene harf yok ilim de
can erenlerden selàm var,Ustad-a;can_ı gönülde
*

Omru Uzun Surmeyen Gorunumlulerden sonra,Gorunmeyeni Yarattilar...


Sair Metin Demirkaya