Nasıl saklamışsa sevgilim kendini,
Her yere dağıtmış, bütün rengini.
Nerede? O büyük tutku,
Nerede? O büyük aşk,
Hiçbir şeye benzemez,
Hiç kimse dengi değil.

Bana ne kadar dost, ne kadar değil?
Nereden bileyim ne düşündüğünü?
Kafam karıştı yine, aklım kördüğüm,
Umurunda mı değilim?
Gözden mi çıkarttı?
Gönülden mi?

Yürek yarasından canım acıyor.
Sükûtumda çığlık,
Çığlığımda kıyamet,
Hala aramaktayım,
Var yok olmaz biliyorum,
Biliyorum amma,
Bu yokluğun içinde
Çok yoruldum nihayet.

Bana benden yakın, olduğu halde,
Hiç mi sönmeyecek? Hicran ateşi,
San ki uzak gibisin;
Neredesin? Yıldızım, ayım, güneşim,
Karartma bahtımı,
Boşa geçirme günü,
Ne kadar bekleyeceğim?
Ne kadar sükûtu hayal?
Sormadan edemiyorum, bi-edep olsa bile,
Ne zaman olacak? Kına gecemiz,
Ne zaman olacak? Vuslat düğünü.

Bana; gönül verdin “sev” diye,
Bu yüzden mi? Bilmemem, aşkına mazhar oldum,
Ve açtın can gözümü,
Sana “sevgilim” dedim.
Dilimi lal eyledin, bakışlarım kamaştı,
Dermanım tükenmişti,
Takatim kalmamıştı.
Hiçbir şey beni benden,
Böylesi almamıştı.

Utandım edebimden,
Perdelendim nurundan,
Gündüzler gece oldu,
Karanlığında ölmüşüm,
Bedenim mezar oldu,
Aşkınla gömülmüşüm.
Ben senden gelmişim,
Ve
Bensiz sana dönmüşüm.

23.08.2008…Mustafa YARALI