Aklıma bu kelimeler geldi sabahın bu vaktinde,
Kalabalıklara seselnmek istedim şimdi nedense,
Duyup duymayacakları çok da önemli değil ama,
Dökülebilmesi daha önemli, kalmasınlar orada...

Televizyonda da önemli bir program göremedim,
Olsaydı ne olurdu bilemem, belki de seyrederdim,
Şiirden sonra kahvaltı başlayacak, alışkanlıktır,
Güne başlarken küçük bir aperatif olmaktadır...

Durun dedim ve sanırım durdular, ses yok dışarıda,
Belki de beni bekliyorlar, durun bir bakayım oraya,
Gerçi ’Durmak’ kelimesi tehlikelidir, yanlış anlaşılır,
Geri kalmak değildir ama bir an için beklemektir...

’Durun kalabalıklar, burası çıkmak sokak’ mı acaba?
O da olabilir, başka sokaklar da belirebilir ufukta,
Önemli olan ufkumuzun bulunması, gerisi laf-u güzaf,
Öyle de olsa böyle de, şimdilik beklemedeyiz, Ya Rab!...