Bak sen bu memleket kimlere kaldı,
Kediler meydanda aslanlar öldü,
Bir zaman neydik, bize ne oldu,
Uyan neme gerek demeyin artık.

Uyan artık olma gerçeğin körü,
Vatan bizim bizler çektik kahiri,
Yüce Atatürk’ün yolundan yürü,
Uyan neme gerek demeyin artık.

Kimi çalar, çarpar gezer nam ile,
Hırsız ağa oldu, biz olduk köle,
Karga fazla ötme diyor bülbüle,
Yeter neme gerek demeyin artık.

Baban mı kazandı, sen mi kazandın,
Bir zamanlar ızdıraplar yazandın,
Şimdi ise zirvelere uzandın,
Bitti bu memleket yemeyin artık.

İşi, gücü şeytan ile cin ile,
Yapar duygu sömürüsü din ile,
İşte herkes iyiyi, kötüyü bile,
Duyun neme gerek demeyin artık.

Gerçek Müslüman’a bu canım feda,
Varsa nefsi bulunmaz ki dünyada,
İyi düşün sonra düşme feryada,
Kötülere iyi demeyin artık.

Veysel der; İnsanlık benim çabamsa,
Fark etmez ki olsa bile babamsa,
Söylerim gerçeği içimde gamsa,
Bil gerçeği neme gerek demeyin artık.

Veysel Şimşek