7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1277
Okunma
Çok mu vaktimiz vardı.
Yaşam
Tohum olup dururken
Yarınlara
Boşa mı geçirdik zamanı.
Özlemlere yelken açıp hiç çekinmeden
Köpük köpük dalgaların
Nihavent makamında
Güneş’i hangi ufka taşıyabildik ki
Batmadan. batırmadan.
Baharın özlemiyle
Sahipsizken laleler
Umutlar, düşlerde mi kaldı,
Yoksa düşlediklerimiz
Umutlar mıydı.
Kaç hece
Kaç gece tükettik
Kapılıp özlemlere
Hiç farkına varmadan.
Sevda dedik
Yandık.
Yüreğimiz avucumuzdaydı
Açıp da bakamadık.
Hazana çalarken mevsim
Düşen
Takvim yapraklarıyla
Akıyor zaman.
Bir yanda fasl-ı yaşam
Öte yanda umutlar
Boy veriyor durmadan.
Hüzünlerse hala
Yüreğin kuytusunda
İçin, için tutuşuyor
Hicazkar makamından.
27/06/2006
H Hikmet Esen
Cevap Yaz