Dün yine simsiyah gecede parlayan yıldızlara baktım umutsuzca
Mehtabın kırık ışıkları karalığıma vurdukça seni aradım içimde
Yoktun
Yokluğun da yüreğime işleyen hüzünlere sarılıyorum biliyor musun
Senli şarkılar mırıldanıyorum suskun duvarlara
Seni özlüyorum
Seni nasıl özlediğimi bilsen
Beyaz bulutların kanatların da gelirdin bana...
Şimdi her şey anlamsız geliyor,her şey sıradan
Rüzgarla sevişen dallar,çığlık atan yapraklar
Güneşin doğuşu her şey sıradan
Umutsuzluk kurutuyor içimi
Bir köşeden çıkıp geleceğini düşleyerek yaşamak
Çaresizliğin yürekteki yangınıyla yaşamak kadar acı veriyor biliyor musun...
Oysa yüreğim sevdanı kucaklamaya ne kadar hazırdı gecenin mavisinde
Şimdi boş tuvallere renksiz resimler çiziyor gözlerim
Söz geçmiyor gönlüme her köşesi ayrı kanıyor
Yoruldum yüreğime yama yapmaktan yoruldum
Senden öğrenmiştim sevdalara türkü yakmayı
Senden öğrenmiştim ipek saçlara çiçek takmayı
Şebnem şafağın da yuvarlanıp ıslanmayı senden öğrenmiştim
Şimdi bahar yeli gibi kokan tenini
Yüreğime işlediğin sevda sözlerini özlüyorum biliyor musun...
Ne olurdu çıkıp gelseydin
Gelseydin de sarılıp yüreğinin en sıcak yerinden öpseydim
Gülüşlerim dolansaydı kırmızı gülün goncasında
Dolansaydı da ak gerdanın ateşinde sönseydim ne olurdu..
Kalecik karasının kızılında hasretine yanıyorum şimdi
Yudumlayıp geceyi yas karası giyiniyorum en koyusundan
Ne kadar uzatsam ellerimi yokluğun düşüyor avuçlarıma
Ellerim boş,umutlarım yitik şimdi
Hayallerin gölgesinde kayboluyorum görmüyor mu gözlerin..
Yamaçların yeşiline serpilen tohumlar gibiydik eskiden
Her baharın gelişinde filizlenip sevdamızı yazardı gelincikler
Biz mi kirlettik toprağın yeşilini,toprak mı kirlendi yoksa dilimizden
Hangi suçun esaretini yaşıyorum ben şimdi
Hangi hüküm kesti ki nefesimi
Boğuluyorum karanlığın dipsiz kuyularında...


Tufan genç