Bir şiirde böyle başlık mı olur diye sorma,
Düşünürken insanı sınır tanıma,
Bak işte tam da şu an geldi aklıma...
İnsanı insan yapan,
Sorularıdır...
En sevdiğim sorular ise,
Neden ile
Nasıldır...
Bu soruları en ısrarlı soranlar ise,
Çocuklardır...

Bu soruları ısrarla soran çocuklar,
Bilmem ki neden vazgeçerler sormaktan...
Bizleri çocukluğumuzdan alıkoyan,
Vazgeçmemiz midir bu soruları sormaktan...

Üstad yazmış ki,
Armutlardır zamanla olgunlaşan...
Çürümek midir yoksa bizim kaderimiz,
Hiç olgunlaşamadan...

Ah tekrar çocuk olabilsem diye,
Sakın ola sızlanma...
Düşünseydin o zaman,
Vazgeçerken demezler mi adama!

Gitti ise neden ile nasıl,
Geldi ise kim, nerede, kiminle velhasıl,
Oldun demektir tam hakkıyla batıl...
Armuttan kalan geriye ise tek farkın,
Olgunlaşamadan çürümendir velhasıl...

Nisan 2011,
Ersin UYANIK
Fotoğraf: Mihaela Chiuariu - bit.ly/mpFyqO