Göster-e
Göster-e
Kırıldı kalemin kemigi ortadan
Ateşe verdiler yüreğini,gözlerini
On sekiz yıl
Geçti aradan bir asır
Betonun rengi kızılmı kızıl.
Bir perde nedir ki?
Bir perde gri renklidir
Bir perde isterse geceyi alevlendirir..

Külünü görürüm..
Yangınlar,
Yangını ateşleyen azgın suratlı hayvanlar..

Baktı ölenler gökyüzü penceresin’den.
Aşağıda ölenlerin,yaşayan bir kaç bacısı
Bakanların gözyaşları
Türkülere ağır ağır damlıyor..

İlahi melekler gülümserken
Kuşun kanadıyla iniyor kitap
Kitap mı kitap...
Konmuş madımağa bak!
Külden doguyor bir kalem
Kalem mi? yazıyor...


-Kitap otuzüç safya’da barışı anlatıyor;

Ve pir sultan yattığı yerden kalkıyor,
Ve benim asırlık yüreğim,uyanıyor
Ve külden yaratılıyor insanlar
Ve insanlar umuda uzanıyor
Ve uzanan elleri çocuklar tutuyor
Ve güneş tuttugu orucunu bozuyor
Ve açlıkdan ölmek günah sayılıyor
Ve günahkarlar tanrı etegine saklanıyor
Ve hiç olmamış gibi peygamber sesine koşuyorlar
Ve kitap inadına-inadına bagırıyor
Ve tanrılar kenti munzur taşıyla yıkılıyor...