Penceremi araladım...
Geceden kalma ,ney faslıyla
Günaydın dedim kör sabaha
Karanlığın büyüsü sinmiş
Aydınlıkta bir telaş,günün başlamasına
Kaç devrandı böyle süre gelen
Kara günleri,ak günlere giydiren...


Dünya bir oyun sahnesiydi
Makara tekrar sarıyor başa
Örüyor kader ağını,flim başlıyor
Oyuncuları farklı rollerde
Kiminde hüzün,kiminde neşe
Takvimden kopuyor sayısız yapraklar
Tarih mi?
Hangi ay bilinmez
Kargaşadan günleri sezilmez
Gün bitmeden deşilir sancılar
Acısı derindir geceye kucak açar...

Sardunyalı küçük bahçede
Yokluğa sarıılınca mutluluklar
Kuytuda gizlenen umut aranır
Sevinç göstermek ister hünerini
Hüzün sarmaşık gibi boyuna dolanır...


Bir başkaydı dünyam
Kale gibi sağlam,zırh gibi kuvvetliydim
Son kelimeler hışırtılar arasında
Rüzgarın sesiyle bana ulaşan
Yarınların izleri şimdiden oluşan
Çekingen tavrımla hissedişim
Sorgular başlamadan verilen cevaplar...


Hatta...
Debeleşen ruhumla,
Acımasız olan geceden ,arda kalan sancılı sabahlar...


YAZAN:KADER OYUNCUSU
08/04/2008
İZMİR