Uzaklar hüzün yüklü
Zamanlar acı, keder dolu
Dibe çakılmış bir gemi gurbet
Kımıldamıyor yerinden

Treni bekledim
Kimse yoktu istasyonda
Kimse gelmeyecekti de
"Olsun" dedim... bekledim
Geldi koca tren
Kimse inmedi
Beni de almadı
Sonra düdük sesi
Yine o ağır aksak ritim
Sislerin içinde kayboldu
İçimde bir gariplik
Bakıp kaldım... boynum bükük
Ağladım ardından

Memleket tüter burnumda
Ah!... şimdi yine evimde olmalıyım
Zeytin ağaçlarının arasında
Yemyeşil o dağın dibinde
Balkonumda kahvaltı keyfi
Çayımı yudumlardım sabah serinde

Martıların sesini dinlerdim
Yalınayak yürürdüm sahilde
Dostlar yine çınarın altında
Karşıda maviler... sıcacık eserdi rüzgâr

Banklarda oturup denizi seyrederdim
Avare, aşk şarkıları söylerdim
İçim açılırdı yine
Bir hoş olurdum
Martılar bağrışır
Uçuşurlar mavilerde
Beyaz beyaz... savrulurlar

Islanmayı özledim
Dökülmeli üzerime
Serin serin yağmur damlacıkları
Maviler çıldırtır beni
Dalgalar kudurmuş... vurur
Vurur kayalıklara
Yavaş yavaş yürürüm
Islak ıslak... mavi mavi
Bir de bir şarkı çalmalı uzaklardan
Nağmeleri karışmalı dalgalara
O benim sevdiğim
Mazimi anlatan;
"Aşk oyunu bunun adı, ayrılınca kalmaz tadı"
Diye dinlemeliyim deli deli

Gecelerde bir dost
O da dertli
O da gurbet kuşu
Bağırsam duyacak sesimi
O da yaban ellerde
Aynı benim gibi
Ondan anlarız birbirimizi
Biliriz... biliriz hallerimizi

O da karalarda yapayalnız
Karalarda yaralı
Benim gibi mavilere... memleketine sevdalı...

....
Fikret Şimşek







.