yorgun bakışları derinliklere dalmışken,
evrende yıldızların sıcak dostluguna sıgındı.
oysa bu sonsuz karanlıkta yapayalnızdı...
Gözlerini kapattı
ruhunu bedeninden söküp atti ...

Kalbinin agrısı ancak böyle geçerdi...
Aklı durmustu , düşünse bir onu düşünecekti
gözleri kapalıydı , açsa sadece onu görecekti
korku, en büyük acıydı , ya aşk ?

Acı çekmek istemiyordu ...
ve düşünmekten korkuyordu
anılara sıgınmıs ruhuna baktı
ruhuna ayna tuttu.

Ruhu dile geldi , sual etti:
sevdigini nasil görüyorsun?

ona bakıyorum , kendime degil,
baktıgım da ,
kendimi görüyorum.
ama benden, onda az oldugun dan
onda azı görüyorum.

ruhu sual etti:
arzumu,şehvetmi,aşkmı,
seni bu hale düsürdü?

arzulamış ,şehvete kapilmiş
ve aşık olmuştum.
Bütün duygularimla...

Ruhu tebessümle izah etti:
beni unuttun ...




ekber.a Münih 23 mayis 2011