Cevheri kim düşürdü, hepten kayıp mı aceb? / Kim bulmuş ki, susar! Hâşâ! Ayıp mı edeb?

Örtülür üstüme, ben beni bilir.
Hayvandan sıyrılır, yerini bulur.
Menzili; fikrimden, hoyratı siler!
Bendiyle çevirir, etik dozları.

Ne bir çift sözdedir; çul, çaput, bezde.
Suları dökülmez, tomurcuk hazda.
Tohumu soyludur, saklanır özde,
Adabı evirir, çatık yüzleri.

Heyhât! Gün değişti, güder menfaat.
Tasından saçılan, yapar tulûat!
Sızlayan vicdâna oydu beraat,
Yokluğu savurur, batak nazları.

Edepsiz; ilmiyle, öğretir şimdi.
Gemi azıy’alan nemalar kendi
Zarafet, ahlak, uz; öykünür imdi…
Özleme devirir, yitik sazları.

Erdemoğlu had’de; cümleye ilâm.
Dilinde düsturu; edeb-i kelâm.
Boynunun borcudur; âleme selâm,
Niyetle kavurur, bitek sözleri.

06.05.2006 14.10
25.05.2007 16:15

Salih ERDEM / AYDIN