benim hic sabanım olmadı ane ne kuşları vurdum nede kimsenin camını kırdım cok ısız bi cocuk degildim ama seni hic kırmadım hep boynumu kırdım ben hayatım boyunca tek bi kendimi vurdum suzkun gürünsemde fırtına gibi eserdim ana bir mırzak gibi aynada hep dik durdum ane ben sana hic birgün laf getirmedim leke sörmedim ama güksümü cok hırpaladım kalbimi cok yordum ben hayata sadece kendimi yordum benim hic sevdigim olmadı ane ne bi yuva kura bildim nede birgün şansım güldü bi mühabet küşüm vardi oda kimsesilikten öldü beni hep gühüsünde acilarlamı soydun ane yoksa evlatır diye kocaman bi taşmı dogurdun ane eziyet degilim zahmet degilim bu zibet hic degilim bi seninmi balına sinek kondu söylesene ane dogurdunda beni nereye saldın ane benim hic hayalım olmadı anene seni rahat etirdim nede kendim etim rahat bi mutluluk fotorafı bile cektırmedi bu hayat kaybolmuş bi anahtar kadar sahipsizim ane ne omuzunda elin nede sacımda şapka ane sanki yolarda kan cizgiydim camurdum ane sanki üşüyordun ıslanmaktan yagmurdan oy ben öleyim ane ne diye dogurdun sanki beni ane bakma biyle mutlu güründügüme yaşıyorum işte rol icabı yüzüme taktım bi tebesum taşıyorum işte rol icabı aktıgım güz yaşları kırmızı oldu boynuma taktıgım kaderim dolu bende bilmiyorum gitigim yolu gidiyorum işte rolum icabı ane