Zaman mı kısaldı, ben mi yaşlandım,
Hey ömrüm nerdesin kuş olup uçtun,
Ne zaman gelip de ne çabuk geçtin,
Ah ömrüm ben sana, doyamadım ki.

Dalmışım hayatın, tatlı rengine,
Yaşarken yılların sırça deminde,
Bulunup her yaşın her âleminde,
Ah ömrüm ben sana, doyamadım ki.

Son hızla gidiyor, döndüremem ki,
Yol bulup akıyor yıkıp setleri,
Kalmadı bir eser gençlikten geri,
Ah ömrüm ben sana, doyamadım ki.

Bektaş bu coşuyor, her dem her çağda,
Sanırsın yirmilik deli çağında,
Yaşanmamış var mı bir sayın bana,
Ah ömrüm ben sana, doyamadım ki.

Ömrüm, ömrüm, doyamadım,
Ben tadına, varamadım,
Güzelleri, saramadım,
Ömrüm sana, doyamadım.

Bekir Yavuz
27.Mayıs.2010.Perşembe.
Beyoğlu. İstanbul




Çileliydi bunca acıyı veren ömrüme
Nice günüm geçti sensiz dem yüreğine
Felek vurdu acımasızca gurbet eline
Çileyi baş tacı etim felek gene razı olmadı,ÖMRÜME…Seyit Kazım.


*


Geçip gidiyorken hayat apansız,
Yine mutsuz ve yalnız kalmışız,
Elimizdeyken tüm güzellikler,
Seyrine bakıp, dalakalmışız... Sergül Kandemir.


Değerli kalem dostlarımın ekledikleri.
Teşekkür eder saygılarımı sunarım.