Ne şiir bilirim,
Ne aruz, ne de vezîn,
Fakat yine de beklemem,
Yazmak için kimseden izin...

Şiir nedir bilmem,
Ama bilirim Şairi,
Ki yazar kalbimden geçenlerin tam da akislerini,
Yazar işte o Şair,
Ne eksiğini ne aksini,
Yazar işte o Şair,
Hem de fazlasıyla hepsini...

Okudum bende eşime,
Yatmadan hemen az önce
“Kocakarı ile Ömer”i,
Gözlerim yaşardı da,
Dökemedim yine de ben o kesif "çile" mi...

Ah Ömer neredesiniz siz şimdi,
Korkarım ki esiyor yerinizde sefil yeller imdi...
O şiiri sen yazdın Ey Ömer, biliyorsun değil mi,
Mehmed Akif ise yazmıştı sadece bahanesini...
Ey Ömer duyuyor musun acaba şu anda sesimi,
Burda çok garib kaldım, özlüyorum sanırım Akif ile ikinizi...
Ah Akifim, ki sen de darılma sakın bana şimdi,
Biliyorum ki yanındasın o Ömer’in imdi...

Şiir nedir bilmem,
Ama bilirim Şairi...
Hem de şairlerin O tek ve en Yücesini...
Ki resimler de çizer O Şair,
Kimse çizemez O’nun ki gibisini,
Kopyalar garipler sadece zerresinin bindebirini...
Ki tüm şairlere de yazdıran O’dur şiirlerini,
Ömer ya da Akif ise
Ol Şairin kıymetli bahaneleri...

21 Mayıs 2011, 05:43