Her yer karanlık
Şehrin birçok yerinin ışıkları kesik

Odama gidiyorum
karanlığın içinde
parmaklarımla dokunarak buluyorum
kalemim,defterim ve silgimi

Mum ışığı aydınlatıyor
şimdi yazdığım sayfayı
herbir mısrayı
iftarı mum ışığında yaptık
ezan seslerini duyamadık bugün
oruçlarımızı top sesiyle açtık

Mum ışığında yazılanlar bunlar
bir alaca aydınlıkta yazılanlar
mum bitmek üzere
bir mum daha ilave ediyorum mumun üzerine
şehir hala karanlık,gece soğuk
uzaklarda elektrik fabrikasının ışıkları yanıyor
yolları geçen arabaların ışıkları aydınlatıyor

Etraf sessiz
sadece duvardaki saatin sesi geliyor kulaklarıma
tik,tak...tik,tak...tik,tak...tik,tak
elimi tutuyorum mumun üzerine
sıcaklığı vuruyor bir karış üzerine

Sonra elimi tutuyorum
gözlerimle mumun alevinin önüne
ışık parmaklarımı
kırmızımsı bir renkle geçerek vuruyor gözlerime
parmaklarım ateşte kızarmış bir kor renginde

ALLAH’ım Cehennem azabını bilirim
oranın ateşi insanın derisini yaktığında
sen insana tekrar,tekrar deri yaratıp
insana azap çektireceğini de bilirim

Yarabbi ben daha bir mumun üzerine tutamıyorum elimi
Cehennemde nasıl tutarım
dünyanın yetmiş katı sıcaklığındaki sıcaklığa elimi
yarabbi bizleri afet
sen koru bizleri Cehennem ateşinden emi
yarabbi sen koru bizleri Cehennem ateşinden emi AMİN.

06.11.2004 iftar saati

MÜSLÜMAN Yazar, Aydın, Düşünür HASAN BEYAN ©