Hayat...
Kimi için kayıplarla dolusun,kimi için kazanç sayılan yanılgılarla çok azı içinse gerçek kazançlarla...
Ama illede tatlı olmamakta ısrarın.
Hep mayhoş bir tat bırakıyor,
gülerken hüzünlere boğuveriyorsun bir anda.
Bir kısımda aydınlık varken karartıyorsun koca bir yanını
ve hiç adil davranmıyorsun güneşini dağıtırken.

Çocukken kan kusup kızılcık şerbeti içtim demek diye bir deyim duyardım.
Ama hiç anlamazdım ne demek istediklerini. ’İnsan’ derdim
’insan bilmezmi sanki neyin ne olduğunu...’
Anlamazdım daha o zamanlarda yalanın hayatıma dahil olduğunu.

Anlamıyorum neden her savaşta galip geliyorsun.
Neden hep kazanan sen oluyorsun?
Ben söyleyeyim mi....
Çünkü ödülü veren de sensin
sonra sapasağlam duran azı dişini güçsüz ellerle söken dişçinin verdiği acıyla hediyeni söke söke alanda...
Oyunun kurallarını yazıyor,
ortaya sunuyor,
geçici galibiyetlerle sevindiriyor
sonra bir anda-canın sıkıldığında-kuralları değiştiriyor,
yeni oyuncular alıyor ve yine mağlubiyet elbisesini armağan ediyorsun;
galibiyeti boynuna asarak...

Hata nedir sana göre?
Ya da gerçekte var mı böyle bişey.
Seni mutlu eden, güçlü olmanı sağlayan,ayakta tutan şeylere sevdiğin bişeye hata olarak bakabilir miyiz?
Bunun mantığı nerde...
Bana göre doğru olan bir başkasına göre hata olabiliyorsa
yani bir var bir yok olabiliyorsa gerçekten var mıdır?
Varlığın ispatı herkesçe inanılmak istisnasız kabul edilmek değilmi.
Öyleyse sende hata diye bişey yok,
çünkü sen zaten hatasın değil mi?
Evet bunu sevdim HAYAT = HATA....
O halde bu tebrik dengine benim asi,
benim inatcı istenmeyen vefakar arkadaşım..
Bir kez daha bu kadar kolay yıkıp dağıtabildiğin,
kendinden nefret ettirebildiğin,
isyan ve acı fidesini kalbe çaktığın ve aşkın ölümsüzlüğünde ruhu öldürdüğün için...
Tebrikler...