Sen utanma yavrum…

Sen mi istedin; ayrılıklar olsun doğmadan daha?
Sen mi istedin; cenin yol bulsun çıkarken zevkler şaha?
Sen mi istedin; ruh yoksulu şu adamın baban olmasını?
Sen mi istedin; anne adlı meleğin Azrail’in olmasını?

Sen utanma yavrum…

Sen misin; Hiroşima’ya bombayı atan?
Sen misin; tanrılık hırsıyla dünyayı birbirine katan?
Sen misin; ‘Sevgili’ ye yatak olan tabut?
Sen misin; kırk haramilerde ki kırkıncı haydut?

Sen utanma yavrum…

Sen değildin, Habil’e kıyan el
Sen değildin, Hamza’ya mızrak atan el
Sen değildin, azıp sapıtan Kavm-i Lut
Sen değildin, İbrahim’i ateşe atan Nemrut

Sen utanma yavrum…

Sen istemedin ki; kabileni ya da milliyetini
Sen istemedin ki, rengini ya da cinsiyetini
Sen istemedin ki, köylü ya da kentli olmayı
Sen istemedin ki, uzun ya da kısa olmayı…

Sen utanma yavrum…

Sen yoktun daha, çarmıha gerilirken İsa
Sen yoktun daha, Tur dağına çıkarken Musa
Sen yoktun daha, taş atarken fillere Ebabiller
Sen yoktun daha, kuyu kazarken Ebu Cehiller.


Sen utanma yavrum
Sen utanma yavrum…

Halil Manuş